In de tijd dat ik eindelijk zo ver was dat ik een shetlander mocht kopen zocht ik overal. Heel internet struinde ik af, kranten, folders alles werd nagekeken. Het mocht niet te duur zijn.
Toen had ik op marktplaats een heel lief uitziend shethengstje gevonden van een jaar oud. De reden dat ik op die advertentie reageerd was omdat hij naast de manege stond waar ik vroeger reed. Uiteindelijk ging dat allemaal niet door omdat ik op de stalling geen hengstje mocht hebben. En die hengst was maar 100euro, maar daar zou ik dan ook nog castratiekosten bijkrijgen, dus ik kon beter op zoek naar een merrie.....
Uiteindelijk gingen we bij de dierenarts vragen of zij nog een shetlander wisten. Er hing er toevallig 1 op het prikbord daar, de assistente zei: "maar die hangt er al 2 maanden ofzo, dus die is misschien wel al verkocht"
Toch hebben we het telefoonnummer opgeschreven. Het was een merrieveulen geboren op 21 mei 2002, kleur blauwschimmel, er hingen ook een paar foto's bij en ze zag er erg lief uit.
's avonds heeft mijn moeder gebeld, want die mevrouw was 's middags niet thuis. Het veulen was er nog, maar ze vroeg er 300euro voor en ik moest het zelf betalen. Maar uiteindelijk zijn we gaan kijken. Ik zou haar voor 260euro mogen hebben, omdat ik haar helemaal van mijn eigen zakgeld moest betalen.
Ik zag haar en was gelijk verliefd, terwijl ze eigenlijk helemaal niet mooi was ofzo. Maar ze had iets dat ik leuk vond (en nog steeds) dus toen hebben we haar gekocht. Op de terugweg even tussendoor in de trailer gekeken, het ging allemaal goed!
Ik heb toen met de mevrouw die haar gefokt heeft telefoonnummers, adressen en e-mail adres uitgewisseld en tot op de dag van vandaag heb ik nog steeds contact met haar.
